ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ 23-10-2011
Σάβ, 22/10/2011 - 19:23 | 
agiamavra
Ι. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
Η ‘’ΜΑΡΤΥΡΙΑ’’ΤΟΥ Ι.Ν. ΑΓ. ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΑΥΡΑΣ
23\10\2011 Tεύχος 71 ¨Ετος 3ο
Ο Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος και Αδελφόθεος πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων
Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ
από άλλη γυναίκα, γι' αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. Η
συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα
καθορισμένη. Αλλά το γεγονός είναι ότι ο Ιάκωβος ο
αδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι
αυτός που έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής
Εκκλησίας. Ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των
Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα
στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την
κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω
από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον
αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι. Έργο
του Ιακώβου είναι και η Καθολική Επιστολή του στην Καινή
Διαθήκη, στην οποία να τι μας συμβουλεύει, σχετικά με το πως
πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού: "Γίνεσθε ποιηταί
λόγου και μη μόνον ακροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς".
Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές και τηρητές του λόγου του Θεού
και όχι μόνο ακροατές. Και να μη ξεγελάτε τον εαυτό σας, με
την ιδέα ότι είναι αρκετό και μόνον να ακούει κανείς το λόγο. (Η
μνήμη του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, φέρεται και την
Κυριακή μετά την Γέννηση του Χριστού, μαζί με τη μνήμη του
Δαβίδ του Προφήτου και Ιωσήφ του μνήστορος, συνοδευόμενη
με το ακόλουθο δίστοιχο: "Συ τέκτονος παις, αλλά αδελφός
Κυρίου, του πάντα τεκτήναντος, εν λόγω, μάκαρ".
ΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ
ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Ο Διακριτικότατος Αββάς Σισώης πάλι συμβουλεύει:
-Προτίμα, αδελφέ, εργασία ελαφρά και διαρκή, παρά κοπιαστική και πολύ σύντομα παρατημένη.
-Προτίμα, αδελφέ, εργασία ελαφρά και διαρκή, παρά κοπιαστική και πολύ σύντομα παρατημένη.
ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ
Όποιος ελεεί τον αδελφό του, λέει κάποιος Πατέρας, πρέπει να το κάνει σαν να ελεεί τον εαυτό του. Αυτή η ελεημοσύνη πλησιάζει τον άνθρωπο προς τον Θεό.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
Ο Υποτακτικός κάποιου Γέροντος έμενε σε μια καλύβα δέκα
μίλια μακριά από τη σκήτη. Μια μέρα θέλησε να τον
ειδοποιήσει ο Γέροντας να έρθει να πάρει το ψωμί του. Ύστερα
όμως σκέφτηκε: Για λίγα ψωμιά να κάνω τον Αδελφό να
περπατήσει δέκα μίλια; Ας του τα πάω μόνος. Έβαλε το ταγάρι
στον ώμο και ξεκίνησε. Πηγαίνοντας, σκόνταψε σε μια πέτρα
κι έκανε τέτοια πληγή στο πόδι, που ήταν αδύνατον να
σταματήσει το αίμα. Από τον υπερβολικό πόνο που ένοιωσε
άρχισε να κλαίει.
-Γιατί κλαις, Αββά; Άκουσε πίσω του μια γλυκιά φωνή να τον
ρωτά. Έστρεψε το κεφάλι και είδε έναν ωραίο Άγγελο. Δεν
φοβήθηκε όμως, αλλά του έδειξε με το δάκτυλο την πληγή.
-Παύσε να κλαις γι’ αυτό το τιποτένιο πράγμα, τον πρόσταξε ο
Άγγελος. Τα βήματα που κάνεις για την αγάπη του Αδελφού
τα έχω μετρημένα και θα πάρεις την αμοιβή σου από τον Θεό.
Ο Γέροντας πήρε θάρρος και χαρούμενος συνέχισε το δρόμο
του.Από τότε προθυμοποιήθηκε να εξυπηρετεί τους Αδελφούς.
Μια μέρα πήρε πάλι ψωμιά να τα πάει σ’ άλλον Ερημίτη
Μια μέρα πήρε πάλι ψωμιά να τα πάει σ’ άλλον Ερημίτη
που έμενε πολύ πιο μακριά. Συνέβη όμως να έρχεται κι εκείνος
με τον ίδιο σκοπό και συναντήθηκαν στο δρόμο.
-Αδελφέ μου, είπε πρώτος ο Γέροντας, με κόπο απέκτησα
-Αδελφέ μου, είπε πρώτος ο Γέροντας, με κόπο απέκτησα
ένα μικρό θησαυρό και πρόλαβες εσύ να μου τον πάρεις.
-Μήπως η στενή πύλη χωράει μόνο εσένα, Αββά; Κάνε
-Μήπως η στενή πύλη χωράει μόνο εσένα, Αββά; Κάνε
λίγο τόπο να περάσουμε κι εμείς, του αποκρίθηκε ο Αδελφός.
Ενώ έλεγαν αυτά, ήρθε πάλι ο Άγγελος και τους είπε: -Αυτή τη φιλονικία σαν ευωδιαστό λιβάνι ανεβαίνει στον ουρανό.
Ενώ έλεγαν αυτά, ήρθε πάλι ο Άγγελος και τους είπε: -Αυτή τη φιλονικία σαν ευωδιαστό λιβάνι ανεβαίνει στον ουρανό.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Ως του Κυρίου Μαθητής, ανεδέξω δίκαιε το Ευαγγέλιον ως Μάρτυς έχεις το απαράτρεπτον την παρρησίαν ως Αδελφόθεος το πρεσβεύειν ως Ιεράρχης. Ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ως του Κυρίου Μαθητής, ανεδέξω δίκαιε το Ευαγγέλιον ως Μάρτυς έχεις το απαράτρεπτον την παρρησίαν ως Αδελφόθεος το πρεσβεύειν ως Ιεράρχης. Ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
ΑΥΡΙΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ (μετά τον Εσπερινό 6μ.μ.) Στην
συνέχεια το τέταρτο που αφιερώνουμε στην ερμηνεία της
Θ. Λειτουργίας
ΠΡΟΣΟΧΗ
Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΑΠΌ 1\11\2011
ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ 5μ.μ.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 6\11 ΘΑ ΕΠΙΣΚΕΥΤΟΥΜΕ ΤΗΝ Ι. Μ.
ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΑΜΑΡΙΖΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ Ι. Μ. ΠΑΝΤΑ-
ΝΑΣΣΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΒΡΑΔΥΝΟ
ΣΕ ΤΑΒΕΡΝΑ τα παιδιά του δημοτικού μισό εισιτήριο
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΟΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΠΑΛΚΟΝΙΟΥ
ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΌΜΩΣ ΔΕΝ ΕΞΟΦΛΗΘΗΚΕ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΙΤΣΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑ 20\10
ΌΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ ΘΑ ΠΡΟΙΚΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ
ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΕΩΣ ΤΩΡΑ
Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΌΠΩΣ ΚΆΘΕ ΧΡΟΝΟ ΕΞΕΔΩΣΕ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ
ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ Ι.ΝΑΟΥ Ή ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ.
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΈΝΑ ΓΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΡΟΥΣ
ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΤΕ ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ ΕΙΤΕ ΥΠΕΡ
ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ
’’όταν έχεις Αγάπη Χριστού όλα σε ωφελούν, όταν
δεν έχεις τέτοια Αγάπη τίποτε δεν σε ωφελεί’’
Αγ. Αυγουστίνος
Ένας νέος αξιωματικός που πριν από λίγο είχε οδηγηθεί στο
δρόμο του Θεού κι ακόμα πάλευε με τη συνείδησή του, ρώτησε
τον εξομολόγο του, αν πραγματικά, όπως του έλεγαν, δεχόταν
ο Θεός τόσο εύκολα την μετάνοια του ανθρώπου.
-Αν κατά τύχη σκιστεί κάπου ο μανδύας σου, παιδί μου, του
είπε εκείνος, τον βγάζεις αμέσως και τον πετάς, σαν άχρηστο;
-Όχι, δα, έκανε εκείνος. Τον ράβω και τον επιδιορθώνω, όσο
βέβαια δέχεται επιδιόρθωση.
-Αν λοιπόν εσύ λυπάσαι το φόρεμά σου κι εύκολα δεν το
πετάς, πως δε θα λυπηθεί ο Θεός το πλάσμα Του και δε θα
κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να το διορθώσει; Είπε ο καλός
Γέροντας κι ανάπαυσε το νέο.
Κάποιος άλλος πάλι ζήτησε να του εξηγήσει τι ακριβώς
είναι μετάνοια.
-Η μη επανάληψη της ίδιας αμαρτίας, αποκρίθηκε ο Όσιος
Ποιμήν.
Ο πιστός χριστιανός, έλεγε κάποιος Πατήρ, βαδίζει το
δρόμο του Θεού, βιάζοντας διαρκώς τον εαυτό του ν’
αποφεύγει το κακό και να πράττει το αγαθό. Αυτός κατέχει
θέση ομολογητού.