(καταπίνει) ότι έχει μείνει στο Aγιο Ποτήριο! Πιθανόν
να έχουν κοινωνήσει ασθενείς με μεταδοτικές
ασθένειες, όπως έχουμε και Ιερείς που υπηρετούν
σε νοσοκομεία λοιμωδών νόσων ,και όμως ποτέ δεν
αρρώστησαν από τις νόσους εκείνων που
κοινωνούν! Τι άλλο δείχνει το θαύμα, παρά το ότι
μέσα στο Αγιο Ποτήριο δεν είναι απλά ψωμί και
κρασί, μα το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου! Κάτι
αντίστοιχο ισχύει και για εκείνους που υποστηρίζουν
πως η θεία Λειτουργία είναι μία θεατρική παράσταση
και όχι επανάληψη του ίδιου Μυστηρίου. Ένας άθεος
κάποτε θέλοντας να προσβάλλει μια ηλικιωμένη
γυναίκα επειδή εκκλησιαζόταν συχνά, της είπε: -Μα
καλά τι καταλαβαίνεις από αυτήν την θεατρική
παράσταση που πας και βλέπεις συνέχεια ,την ίδια
και την ίδια κάθε φορά; Και η πιστή γυναίκα του
απάντησε: -Πως είναι δυνατόν αυτή η «θεατρική
παράσταση»!!! να παίζεται εδώ και δύο χιλιάδες
χρόνια και να έχει την ίδια επιτυχία; Ο άθεος
ντροπιάστηκε από την αποστομωτική απάντηση και
άφησε ήσυχη την γυναίκα.!! Για εμάς κάθε Θεία
Λειτουργία είναι μια Πρόσκληση να παρακαθήσουμε
σ΄ένα Δείπνο διαφορετικό από τα άλλα, να
συνδεθούμε με την όντως Πηγή της Ζωής και να
αντλήσουμε το Ύδωρ το Αιώνιο.
Η παρουσία του Χριστού
Η Θ.Λειτουργία είναι η έμπρακτη απόδειξη της
Μόνιμης παρουσίας του Κυρίου ανάμεσα στα παιδιά
Του, είναι η δυνατότητα του ανθρώπου να γίνεται
«σύσσωμος(ένα με το Σώμα)και σύναιμος (ένα με το
Αίμα)τῷ Κυρίῳ». Πόσο ευχάριστο είναι το γεγονός
της μεγάλης συμμετοχής των πιστών στην
Πρόσκληση του λειτουργού για την Θ. Κοινωνία και
πόσο δυσάρεστο, όταν βγαίνοντας ο Ιερέας στην
Ωραία Πύλη με το Άγιo Ποτήριο, να μην βλέπει
κανέναν να πλησιάζει για να κοινωνήσει η να βλέπει
ελαχιστότατους σχετικά με τον αριθμό των
εκκλησιαζομένων!!
Ας προβληματιστούμε λοιπόν και
ας συμμετέχουμε συχνά στο
Ποτήριο της Ζωής!
Κάθε πότε πρέπει να κοινωνούμε;
Όπως ο άνθρωπος έχει καθημερινή την ανάγκη της
υλικής τροφής, έτσι έχει ανάγκη και την πνευματική
τροφή. Αν πραγματικά επιθυμούμε να είμαστε πάντα
κοντά στον Κύριο, τότε πρέπει να κοινωνούμε όσο
πιο συχνά γίνεται. Η Θ.Κοινωνία είναι Φάρμακο που
θεραπεύει ψυχικές και σωματικές ασθένειες. Το
Φάρμακο αυτό όμως το λαμβάνουμε με «ιατρική
συνταγή» δηλ. με την άδεια και την ευλογία του
Πνευματικού μας. Είναι εντελώς αυθαίρετο και
επιζήμιο για την πνευματική μας υγεία να παίρνουμε
μόνοι μας την πρωτοβουλία για την συχνή Θ.Κοινω-
νία η για την Θ. Κοινωνία μόνον στις Μεγάλες
Εορτές(Πάσχα, Χριστούγεννα, Παναγίας).
Πρέπει να προηγείται νηστεία και εξομολόγηση πριν την Θ.Κοινωνία;
Η νηστεία και η Εξομολόγηση δεν είναι υπόθεση της
προηγούμενης ημέρας. Είναι λάθος να
υποστηρίζουμε ότι πρέπει να εξομολογηθούμε το
βράδυ για να κοινωνήσουμε το πρωί χωρίς
αμαρτίες.!! Κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος και
κανείς μας δεν κοινωνεί γιατί το αξίζει! Ο Κύριος
προσφέρεται για τους έχοντες ανάγκη ιατρού και όχι
για τους υγιείς. Η Εκκλησία μας προτρέπει να
τηρούμε τις νηστείες(Τετάρτη, Παρασκευή,Σαρακοσ-
τές)και να εξομολογούμαστε ότι βαραίνει την ψυχή
μας. Τα υπόλοιπα είναι θέματα του Πνευματικού μας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΎ τους ΚΥΡΙΟΥΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΑΛΕΦΡΑΓΚΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΑ
ΒΑΨΙΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΣΚΑΛΑ
ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΕΝΤΕΛΩΣ
ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ. ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΜΟΝΟ ΌΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ
ΠΗΡΑΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΌΤΙ ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΎ
ΚΑΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ
ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΚΆΘΕ ΚΑΛΟ.
ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΚΑΙ ΑΥΤΌ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΝΤΟΥ. ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ
ΈΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΕΊΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟ. ΌΜΩΣ Η ΒΙΑΣΥΝΗ
ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ
ΟΡΘΗ. ΝΑ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ: ΣΤΙΣ ΚΟΛΟΝΕΣ ΣΤΟ
ΤΕΜΠΛΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Η ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΓΙΟΓΡΑ-
ΦΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΓΙΟ.
__ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ
ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΛΥ-
ΤΕΡΟ, ΜΕΡΙΚΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΧΑΜΠΑΡΙ
ΕΤΣΙ Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ
ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΣΤΟ ΙΣΟ-
ΓΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ (27 ΜΑΙΟΥ) ΘΑ
ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΜΑΙΟ, 3, 20 ΚΑΙ 27 ΜΑΙΟΥ ΑΛΛΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, ΓΙ’ ΑΥΤΌ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΙΑΣΤΙΚΑΜΕ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΣΗΜΑΙΑΚΙΑ
ΚΑΙ ΌΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΕΜΠΕΛΙΑΣΑΜΕ όπως πάλι ακούσαμε.